της Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά*
Μύθος και πραγματικότητα σε μια αφήγηση που σε συνεπαίρνει, γιατί είναι διαφορετική ,μοντέρνα, που σε οδηγεί σε πολυποίκιλες ατραπούς από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη ,από ήπειρο σε ήπειρο ,από χώρα σε χώρα !
Μια συγγραφή με επιρροές ,πλην όμως μοντέρνα, έξω από τα παραδοσιακά ρεύματα ,από έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα που φαίνεται να έχει βιώσει τα περισσότερα από αυτά που γράφει ,πειραματιζόμενος σε μια μοντέρνα λογοτεχνική γλώσσα.
Μύθος και πραγματικότητα; Όχι .Πραγματικότητα κυρίως, στην οποία περιπλέκεται ο μύθος, πραγματικότητα που αγγίζει τον αναγνώστη, αυτόν που κυνήγησε το Αμερικάνικο Όνειρο και ζει στην Ελλάδα όχι του αρχαίου κάλλους αλλά της μίζας και της διαφθοράς!
Ως αναγνώστης πρωτίστως αλλά και ως βιβλιοκριτικός ,σπεύδω να καταθέσω ομολογία συγκίνησης για τον άνθρωπο Κ.Τ. που μου έδωσε με τούτο το βιβλίο το χρόνο να σκεφτώ ,να σταθώ και να σκεφτώ, σαν το βαρύφορτο μουλάρι που στέκεται στο κακοτράχαλο μονοπάτι να επιλέξει την πιο ασφαλή διάβαση! Πραγματικά, καθώς η αφήγηση δεν είναι ευθύγραμμη ο αναγνώστης βάζει σ’ έναν φάκελο μια ιστορία, τον εναποθέτει κάπου για να τον ξανανοίξει τη στιγμή ,που θα’βρει μπροστά του τον ήρωα να επανέρχεται-όχι τυχαία σε τόπους και πρόσωπα για να φωτίσει τα σκοτάδια του ή τα αξεδιάλυτα όνειρά του!
Μια συγγραφή με επιρροές ,πλην όμως μοντέρνα, έξω από τα παραδοσιακά ρεύματα ,από έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα που φαίνεται να έχει βιώσει τα περισσότερα από αυτά που γράφει ,πειραματιζόμενος σε μια μοντέρνα λογοτεχνική γλώσσα.
Μύθος και πραγματικότητα; Όχι .Πραγματικότητα κυρίως, στην οποία περιπλέκεται ο μύθος, πραγματικότητα που αγγίζει τον αναγνώστη, αυτόν που κυνήγησε το Αμερικάνικο Όνειρο και ζει στην Ελλάδα όχι του αρχαίου κάλλους αλλά της μίζας και της διαφθοράς!
Ως αναγνώστης πρωτίστως αλλά και ως βιβλιοκριτικός ,σπεύδω να καταθέσω ομολογία συγκίνησης για τον άνθρωπο Κ.Τ. που μου έδωσε με τούτο το βιβλίο το χρόνο να σκεφτώ ,να σταθώ και να σκεφτώ, σαν το βαρύφορτο μουλάρι που στέκεται στο κακοτράχαλο μονοπάτι να επιλέξει την πιο ασφαλή διάβαση! Πραγματικά, καθώς η αφήγηση δεν είναι ευθύγραμμη ο αναγνώστης βάζει σ’ έναν φάκελο μια ιστορία, τον εναποθέτει κάπου για να τον ξανανοίξει τη στιγμή ,που θα’βρει μπροστά του τον ήρωα να επανέρχεται-όχι τυχαία σε τόπους και πρόσωπα για να φωτίσει τα σκοτάδια του ή τα αξεδιάλυτα όνειρά του!
.jpg)
