-πραγματικό ήρωα- και alter ego του, τον Ορέστη, που θα συγκινήσει κάθε ιδεαλιστή αναγνώστη. Κι αυτό γιατί ο Ορέστης, έχοντας ως αφετηρία του ένα μικρό χωριό του Έβρου και φτάνοντας μέχρι τις αίθουσες διδασκαλίας του New York University και του LSE, διαβαίνει όλα τα σκαλιά στην σκάλα της προσωπικής και επαγγελματικής «άνδρωσης» -περισσότερα απ’ όσα αξίζει σ’ έναν έντιμο άνθρωπο- κι έτσι βιώνει εκτός από τον έρωτα και την καταξίωση, μέγιστα δεινά και συμφορές. Κι όμως, κι εκεί θέλω να σταθώ, ως εκ θαύματος, η σκέψη του παραμένει «καθαρή», κρυστάλλινη, και φωτεινή σαν τις δέσμες φωτός του φάρου αυτης της πόλης.
Το βιβλίο είναι μια μυθιστορηματική αφήγηση πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο Ορέστης και η Μαριάννα, ξεκινάνε το ταξίδι της ζωής με όνειρα πολλά και μεγάλα σχέδια, από ένα μικρό χωριό στον Έβρο τη δεκαετία του 1960. Το ταξίδι περνά από την Αθήνα, συνεχίζει στη Νέα Υόρκη, επιστρέφει στην Αθήνα και καταλήγει πάλι στον Έβρο. Το βιβλίο δεν μένει στις ατομικές διαδρομές και στα αδιέξοδα των ηρώων του. Αντιθέτως τα χρησιμοποιεί για να αποτυπώσει μια ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα. Περιγράφει μικρές και μεγάλες ιστορίες οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής στην Ελλάδα και στον κόσμο. Οικονομικά, επιχειρηματικά, εκδοτικά, δικαστικά συμφέροντα, συγκρούονται συνθλίβοντας ζωές και καταδικάζοντας υπάρξεις. Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα ξεχωρίζει το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η φούσκα της μεγάλης ευφορίας του ευρώ, η κατάρρευση της Lehman Brothers και η έλευση της πρώτης κρίσης. Οι ήρωες κινούνται αναζητώντας μέσα από το προσωπικό τους δράμα μια διαδρομή πέρα από τα όρια της νίκης ή της ήττας. Μια διαδρομή, ανάμεσα στην τύχη και την ανάγκη, η οποία τους οδηγεί μακριά από τα παλιά όνειρα και τα αρχικά σχέδια… Στο τέλος, αντιλαμβάνονται πως η ζωή δεν εξελίσσεται, όπως τη σχεδιάζεις…
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013
H Mαριάννα Νάνου για το βιβλίο του Κώστα Τριανταφυλλάκη
-πραγματικό ήρωα- και alter ego του, τον Ορέστη, που θα συγκινήσει κάθε ιδεαλιστή αναγνώστη. Κι αυτό γιατί ο Ορέστης, έχοντας ως αφετηρία του ένα μικρό χωριό του Έβρου και φτάνοντας μέχρι τις αίθουσες διδασκαλίας του New York University και του LSE, διαβαίνει όλα τα σκαλιά στην σκάλα της προσωπικής και επαγγελματικής «άνδρωσης» -περισσότερα απ’ όσα αξίζει σ’ έναν έντιμο άνθρωπο- κι έτσι βιώνει εκτός από τον έρωτα και την καταξίωση, μέγιστα δεινά και συμφορές. Κι όμως, κι εκεί θέλω να σταθώ, ως εκ θαύματος, η σκέψη του παραμένει «καθαρή», κρυστάλλινη, και φωτεινή σαν τις δέσμες φωτός του φάρου αυτης της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.