"Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει..." και οι κύκλοι της ζωής....

Γράφει ο  Κύρος Υάκινθος*

Μια ακύρωση ενός γραπτού εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο, μια ολόκληρη ζωή που προδιαγράφηκε. Όταν οι άλλοι χαράζουν τις δικιές μας πορείες για μια ζωή που τόσο ονειρευόμασταν και ποθούσαμε να την κάνουμε Ευτυχία...

Ο καλός μου φίλος, ο Κώστας ο Τριανταφυλλάκης έγραψε ένα βιβλίο που μέσα σε αυτό είδα τα δικά μου κατεστραμμένα όνειρα. Το βιβλίο του Κώστα, δεν το είδα ούτε ως μυθιστόρημα, ούτε ως αφήγημα, ούτε ως ανθρωπογράφημα. Το βιβλίο του Κώστα με μύησε σαν έναν βαθύ γοητευτικό μυστικισμό, που μου θύμισε για άλλη μία φορά εκείνο το λαϊκό «όλα εδώ πληρώνονται»... Το Κακό πληρώνει το Καλό, αλλά δυστυχώς και το Καλό πληρώνει το Κακό...

Στις σελίδες του βιβλίου του Κώστα είδα τους συνεχείς κύκλους της ζωής: από τη χαρά και την ευτυχία, στον πόνο και την στενοχώρια. Από το χτίσιμο των ονείρων, στο γκρέμισμα και τον ενταφιασμό τους.

Από την καλή προαίρεση στην κακή, στο σκοτεινό, σε αυτό που σου καταπίνει την ψυχή και σε αφήνει στεγνό μέχρι να ξαναβρείς τη Δύναμη να σηκωθείς για να ξαναρχίσεις τον Κύκλο σου από το σημείο που τον τελείωσες. Συνεχείς Κύκλοι για σένα αλλά και για όλους τους ανθρώπους εδώ, στη Γη. Μαθήματα ζωής που ποτέ όμως δεν τα αφομοιώνεις γιατί πάντα ελπίζεις, πάντα είσαι σίγουρος ότι το Φως θα λάμψει επί του Σκότους, θα δικαιωθείς από τους νόμους τους Σύμπαντος. Και πορεύεσαι έτσι με μοναδικό όπλο αυτήν την Ελπίδα. Αφελής... Αν είσαι καλόκαρδος άνθρωπος, μη-υποψιασμένος, πάλι θα παγιδευτείς, πάλι θα χάσεις. Και θα έχεις γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Από άνθρωπο σε Άνθρωπο. Μέσα σου όμως θα νιώθεις ότι έκανες το καθήκον σου. Να προσφέρεις, να δίνεις, να δίνεσαι γιατί θέλεις να δεις έναν καλύτερο δικαιότερο και φωτεινότερο κόσμο.

Μέσα στον ωραιοποιημένο αλλά σάπιο κόσμο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας που περιγράφει ο Κώστας,  συμπυκνώνονται όλες οι δικές μου παραστάσεις που με οδηγούν ως νεότερο ν’ απευθύνω μόνιμα και πολλές φορές με εξαιρετική αγένεια ένα «γιατί» σε όλους αυτούς που με την απληστία τους, την έλλειψη αξιών και την ηδονή της εξουσίας μας έφεραν σε αυτό το σημείο...

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω «λογοτεχνικά» το βιβλίο του καλού μου φίλου. Δεν έχω την Γνώση. Και δεν ντρέπομαι να πω ότι δεν έχω τη Γνώση, όπως θα έπρεπε να ντρέπονται όλοι αυτοί που μας φλομώνουν ότι την κατέχουν, μέσα στην Ελλάδα της υποκρισίας, του δήθεν και του ψεύτικου. Περιγράφω απλά αυτά που ένιωσα διαβάζοντάς το. Και μένω σε εκείνες τις τελευταίες σελίδες γεμάτες από συμβολισμούς. Με μάχες του Φωτός με το Σκότος, της Αλήθειας με το Ψεύδος, του Καλού με το Κακό, εν τέλει...

Ποιος θα νικήσει τελικά; Μόνο ο Κώστας το ξέρει βαθειά στην ψυχή του. Και ο καθένας από εμάς...

*Dr Κύρος Υάκινθος

Επίκουρος Καθηγητής ΑΠΘ

Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών